Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011

«Σπατάλη προσδοκιών»...


Αν ο «γάμος» Εθνικής και Alpha Bank είχε προχωρήσει, εκτός από την αυτονόητη επιρροή του στο τραπεζικό σύστημα, θα λειτουργούσε και «καταπραϋντικά» στην προϊούσα νευρικότητα και στα φαινόμενα «απορρύθμισης» της κυβερνητικής πολιτικής. Κυρίως θα δημιουργούσε ένα «πεδίο προσδοκιών» σε μια «γκρίζα» μεταβατική περίοδο, όπου πολλά πράγματα ναι μεν έγιναν και γίνονται, πλην όμως ακόμα τα ευεργετικά αποτελέσματά τους -εν μέσω ύφεσης- παραμένουν «μετέωρα». Ενώ εξακολουθεί η αβεβαιότητα των κρίσιμων για τη χώρα μας αποτελεσμάτων, της Συνόδου Κορυφής της 25ης Μαρτίου... Η «κρίση» φέρνει αλλαγές σε όλους τους τομείς. Τίποτα δεν θα μείνει «αλώβητο». Τίποτα δεν θα παραμείνει όπως ήταν πριν. Εξ ου και οι αλλαγές, που θα δημιουργούν «νέα πεδία προσδοκιών», είναι το απαραίτητο «οξυγόνο» του σήμερα….

             Ειδικά μάλιστα για το τραπεζικό σύστημα, η αναδιάταξη του χώρου (αναγκαστικά και ανεξαρτήτως της αποτυχίας του deal Εθνικής και Alpha) θα είναι στον τρέχοντα χρόνο ραγδαία. Το σημερινό μοντέλο λειτουργίας των τραπεζών έχει τελειώσει. Το προανήγγειλαν και ο Προβόπουλος και ο Τρισέ. Με τη «δαμόκλειο σπάθη», νέων υποβαθμίσεων, πάνω από το κεφάλι τους, οι τράπεζες όπως είναι σήμερα δύσκολα μπορούν να επιστρέψουν στις διατραπεζικές αγορές για να αντλήσουν κεφάλαια. Μπορεί η ΕΚΤ, παρέχοντας ρευστότητα στις τράπεζές μας, να εξασφάλισε την ομαλή λειτουργία τους (95 δισ. περίπου), αλλά ο χρόνος των διευκολύνσεων αυτών μετράει ήδη αντίστροφα. Αναδιαρθρώσεις, αυξήσεις κεφαλαίου, συγχωνεύσεις, συμμαχίες, εξαγορές κ.λπ. είναι «εκ των ων ουκ άνευ», σε συνδυασμό βέβαια με μια θετική ευρωπαϊκή λύση στην κρίση χρέους, για να μπορέσουν να ξαναμπούν στις διεθνείς αγορές χρήματος.
Ανάπτυξη χωρίς επανεκκίνηση του τραπεζικού μας συστήματος, από μια νέα πραγματική βάση, είναι σκέτη... θεωρητική συζήτηση. Με μία βέβαια αυτονόητη προϋπόθεση: Αντί να ζητάνε μόνο βοήθεια από το κράτος, πρέπει να κάνουν κάτι και οι... ίδιες, δηλαδή οι μεγαλομέτοχοί τους. Από την άλλη μεριά, δευτερεύον μεν θέμα, αλλά όχι αμελητέο, είναι τα ερωτήματα γύρω από τον τρόπο της προετοιμασίας και της διαχείρισης της συμφωνίας μεταξύ Εθνικής και Alpha και του πώς και γιατί τελικά οδηγήθηκε σε αδιέξοδο... Εχει ενδιαφέρον από πολλές πλευρές. Από «χρηματιστηριακή» έως πολιτική και κυρίως κυβερνητική. Δεν είναι απλό το θέμα της αποδόμησης «πεδίων προσδοκιών», σε «γκρίζες περιόδους». Το ίδιο περίπου συνέβη -παρότι άλλο θέμα- και με την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, με την... αερολογία των 50 δισ. Στέλνουν «λάθος μηνύματα» και δημιουργούν «ανεξέλεγκτα ανακλαστικά»...
ethnos

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου