Η πρόοδος της τεχνολογίας και των επιστήμων τον προηγούμενο αιώνα σημάδεψε τη ζωή μας Σόλους τους τομείς και μαζί με αλλά μας έφερε τη πυρηνική ενέργεια στη ζωή μασώ στιγμή της έκρηξης στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι σφραγίζει ένα παρελθόν ,αλλά...ταυτόχρονα αποτελεί και μια μεγάλη προειδοποίηση για το μέλλον.
Όταν όμως ακόμη γεννιούνται παιδιά παραμορφωμένα από γονείς που έζησαν την κόλαση της ατομικής βόμβας η το ατύχημα του Τσερνομπίλ, ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι η πυρηνική ενέργεια είναι ευλογία??Κ ποιος όμως ότι είναι μόνο κατάρα?? Το βέβαιο είναι ότι η ανθρωπότητα κρατά στα χεριά της μια τεραστία δύναμη, ικανή να βοηθήσει αλλά και να αφανίσει.
Το σίγουρο είναι ότι η κοινή γνώμη ,όχι μόνο στη χωρά μίασμα και άλλου, στη μεγάλη της πλειονότητα λέει όχι στη πυρηνική ενέργεια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό της αυστριακοί πυρηνικό εργοστάσιο Τζβεντεντορφ ολοκληρώθηκε το 1978, αλλά δε λειτούργησε ποτέ, χάρη σε ένα δημοψήφισμα στις 5 νοερή της ίδιας εποχής. Ο τότε καγκελάριος κροίσοι είχε απειλήσει με παραίτηση αν η πλειοψηφία των αυστριακών καταψήφιζε την πυρηνική ενέργεια. Η κατασκευαστική εταιρεία έθεσε το σταθμό σε ψυχρή εφεδρεία για 5 χρόνια, πριν τα σχεδία της ναυαγήσουν με έναν αντιπυρηνικό νόμο που ψηφίστηκε στο Αυστριακό κοινοβούλιο.
Στη μετά Τσερνομπίλ εποχή, οι ιταλοί προσέρχονται στις κάλπες, σε δημοψήφισμα, και λένε ένα τρανταχτό (80,7) ΟΧΙ στην κατασκευή πυρηνικών αντιδραστήρων. Τα πυρηνικά εργοστάσια στη γειτονική χωρά κλείνουν χωρίς καμία άλλη σκέψη, διακόπτεται η κατασκευή νέων αντιδραστήρων και ματαιώνονται σχεδία για άλλους.
Η Ελλάδα έχει κι αυτή τη δική της…….. πονεμένη ιστορία. Μας τη θυμίζει η Αλεξάνδρα Μεσαρέ, διευθύντρια του τμήματος εκστρατειών της Greenpeace:Το 1971, η χούντα υπέγραψε συμφωνία με τη Βρετάνια για την κατασκευή ενός πυρηνικού σταθμού, προσφέροντας για αντάλλαγμα 40.000 τόνους καπνό.
Η ολοκλήρωση του πυρηνικού εργοστάσιου προβλεπόταν για το 1974, γεγονός που φανερώνει τν αφέλεια και την προχειρότητα των εμπνευστών του σχεδίου. Το σχέδιο ναυάγησε τελικά εξαιτίας της αδιαφορίας της Βρετανικής καπνοβιομηχανίας. Στη συνεχεία, έδειξε ενδιαφέρον η Σοβιετική Ένωση χωρίς όμως να υπάρχει ανταπόκριση από την ελληνική πλευρά.
Το 1972, η Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενεργείας ανακοινώσε κάποια σχεδία βάσει των οποίων, ως το 1990, η Ελλάδα θα αποκτούσε 4.200 μεγαβάτ πυρηνικής ισχύος. Τελικά το 1976 η ελληνική κυβέρνηση ανακοινώσε τη πρόθεση της να κατασκευάσει πυρηνικό σταθμό, η ολοκλήρωση του οποίου προγραμματιζόταν για το 1986. Η υποψήφια περιοχή ήταν η Κάρυστος στην Εύβοια, μια ανάσα από την Αθήνα. Ένα ισχυρό αντιπυρηνικό κίνημα αντέδρασε έντονα όμως για τα σχεδία αυτά και τελικά το εγχείρημα ματαιώθηκε. Το 1982 η ελληνική κυβέρνηση(στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ), ανακοινώσε ότι ακυρώνει κάθε σχέδιο για τη δημιουργία πυρηνικού σταθμού στην Ελλάδα.
Όπως και να έχει, σήμερα, λειτουργούν πυρηνικά εργοστάσια στις 15 από τις 27 χώρες της Ε.Ε. Τα πρωτεία κατέχει η Γάλλια με 59 μονάδες. Στις ΗΠΑ λειτουργούν 104 μονάδες και στην Ιαπωνία 55, ενώ η συζήτηση για τη χρήση της πυρηνικής ενεργείας έχει αρτύει και πάλι στο προσκήνιο.
Συμπερασματικά, έγινε παγκόσμιο μήνυμα η επιτακτική ανάγκη της προστασίας του ανθρώπου και του περιβάλλοντος από τις ρυπογόνος μορφές ενεργείας. Η υιοθέτηση όσο το δυνατόν πιο υγιή μορφών ενεργειών θα συμβάλει στη καλυτέρευση της ζωής μας και θα δώσει λύσεις σε πολλά ενεργειακά προβλήματα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου